dimecres, 21 de maig del 2008

galgos112 - adopta un galgo

Fa dies que no escrivim res perquè, tal com ja havíem dit, hem estat treballant en un nou projecte que ens feia molta il·lusió, i alhora ens prenia bona part del temps. I ara que tenim un momentet us el presentem:

feu click a la imatge per veure la carta en gran
Podeu saber més de galgos112 si visiteu la nostra web: http://www.galgos112.com o http://www.adoptaungalgo.com


Hace días que no escribimos nada porque, como ya habíamos dicho, hemos estado trabajando en un nuevo proyecto que nos hacía mucha ilusión, y a la vez nos tomaba gran parte del tiempo. Y ahora que tenemos un momentito os lo presentamos.:

haz click en la imagen para ver la carta en grande
Podéis saber más acerca de galgos112 si visitáis nuestra web: http://www.galgos112.com o http://www.adoptaungalgo.com

dilluns, 5 de maig del 2008

Epi, 05/05/1998-05/05/2008

Faig una pausa en l'estudi perquè avui fa 10 anys que l'Epi, el nostre primer quadrúpedo, ens va deixar, i no volia que acabés el dia sense recordar-lo al que també és el seu blog.

Per mi l'Epi és una peça clau de la meva infantesa i adolescència. Va arribar a casa que jo acabava de fer 3 anys i se'n va anar que estava a punt de fer-ne 18. Hi va ser sempre, i encara hi és. En la memòria, en les fotos i en en Lance.

Epi, des d'allà on ets, no sé com t'ho fas, però estic segura que et comuniques amb en Lance. A mesura que es va fent més guapo es va tornant més rondinaire, a més dorm al teu racó. Cada dia és més clavat a tu i a nosaltres ens agrada reconèixer-te en ell. És com si no haguessis marxat.

De vegades intento imaginar-te ara, entre el caos quadrúpedo que hi ha a casa. Estaries tant enfadat!!! Tu, que no soportaves els gossos, però que sempre acabaves fent de cangur de tots i aguantant els seus jocs de cadells.

Epifanio, avui fa 10 anys que vas marxar, però a casa et seguim recordant, i estimant, com el primer dia.


Hago una pausa en el estudio porqué hoy hace 10 años que Epi, nuestro primer quadrúpedo, nos dejó, y no quería que terminara el día sin recordarlo en el que, también, es su blog.

Para mi Epi es una pieza clave de mi infancia y adolescencia. Llegó a casa cuando yo acababa de cumplir 3 años y se fue cuando estaba a punto de cumplir los 18. Estuvo aquí siempre, y aun está. En la memoria, en las fotos y en Lance.

Epi, desde allá donde estás, no se como lo haces, pero estoy segura que te comunicas con Lance. A medida que se hace más gupo se vuelve más gruñón, además duerme en tu rincón. Cada día es más clavado a ti, y a nosotros nos gusta reconocerte en él. Es como si no te hubieras marchado.

A veces intento imaginarte ahora, entre el caos quadrúpedo que hay en casa ¡¡¡Estarías tan enfadado!!! Tú, que no soportabas a los perros pero que siempre acababas haciendo de canguro de todos y aguantando sus juegos de cachorros.

Epifanio, hoy hace 10 años que te fuiste, pero en casa te seguimos recordando, y queriendo, como el primer día.